کاش می توانستم در یک دوستت دارم کلمات بیشتری به کار برم /مثلا می شد نوشت "من تو را دوستت باران دارم"

لقد اخترقتنی کصاعقة

و شطرتنی نصفین

نصف یحبک ونصف یتعذب

لأجل النصف الذی یحبک

أقول لک نعم

و أقول لک لا

أقول لک تعال

و أقول لک اذهب 

أقول لک لا ابالی

و أقولها کلها مرة واحدة فی لحظة واحدة 

و انت وحدک تفهم ذلک کله

و لا تجد فیه أی تناقض

و قلبک یتسع للنور و الظلمة

و لکل أطیاف الضوء والظل 

لم یبق ثمة ما یقال

غیر أحبک أنت

**************

همچون صاعقه‌ای بر من فرود آمدی

و مرا به  دو نیم کردی

نیمی که دوستت دارد

و نیمی که رنج می برد

به خاطر نیمه‌ای که دوستت دارد

می‌گویم آری

می‌گویم نه

می‌گویم بیا

می‌گویم برو

می‌گویم اهمیتی ندارد

همه ی اینها را همزمان و در یک لحظه می‌گویم

و تو به تنهایی تمامی آنها را می فهمی

و هیچ تناقضی در حرف‌هایم نمی‌بینی

و قلبت به روی نور و تاریکی گشوده می‌شود

و در تمامی طیف‌های نور و سایه

چیزی برای گفتن وجود ندارد جز 

دوستت دارم...

"غادة السمان ترجمه ی خودم"

---

* عنوان پست از  یاور مهدی پور: کاش می توانستم در یک دوستت دارم کلمات بیشتری به کار برم مثلا می شد نوشت"من تو را دوستت باران دارم"/ گریه دارم/ ابر دارم/ اصلا چتر نخواستم/تو چرا بند آمدی ؟!/خونی که می رفت/ هوای ِتو را داشت بر می داشت/ از دلم می کند/ کاش می توانستم/ هوای بیشتری در یک نفس بگیرم/ در اعماق فرو روم/ و فکر کنم/ جهان/  همیشه بارانی ست...

* آرایشگر موهایم را کوتاه می کند/ در آینه هنوز داری آن ها را می بافی/ "ساره دستاران"

* می گویند تنهایی پوست آدم را کلفت می کند/ می گویند عشق دل آدم را نازک می کند/ می گویند درد آدم را پیر می کند/ آدم ها خیلی چیزها می گویند/ و من امروز  کرگدن نازک دلی هستم که پیر شده است/" مهدی صادقی"

* و گونه ی راستم برای بوسه لک زده است/" ساغر شفیعی"

* وقتی که می رفتی بهار بود/ تابستان که نیامدی پاییز شد/ پاییز که برنگشتی/ زمستان که نیایی پاییز می ماند/ تو را به دل پاییزی ات فصل ها را به هم نریز/ "عباس معروفی"

* فصل عوض می شود/ جای آلو را خرمالو می گیرد/ جای دلتنگی را دلتنگی/ "علیرضا روشن"

* چه می شد اگر به هنگام جمله سازی من/ نهادِ جمله تو بودی گزاره، برگشتن/" اصغر عظیمی مهر"

* بیــا گناه ندارد بــه هم نگاه کنیم/ و تازه داشته باشد بیا گناه کنیم !/ نگاه و بــوسه و لبخند اگــر گناه بود/ بیا که نامه‌ی اعمال خود سیاه کنیم/ بیا به نیم نگاهی و خنده‌ای و لبی/ تمــــام آخرت خویش را تبـــاه کنیم/ به شور و شادی و شوق و ترانه تن بدهیم/ و بار کــــوه غـــــم از شور عشق کاه کنیم/ و خوش‌خوریم و خوش‌بگذریم و خوش باشیم/ و تف بـه صورت انواع شیـــخ و شـــاه کنیم !!/ و زنده‌ زنده در آغــوش هــــم کباب شویم/ و هرچه خنده به فرهنگ مرده‌خواه کنیم/ برای سرخوشی لحظه‌هات هم که شده است/ بیــــا  گنــاه ندارد  بــه هـــم نگــاه کنیم/ "فرامرز عرب عامری"

* خانه ام وقتی که می آیی تمامش مال تو/ هر چـه دارم غیر تنهایی تمامش مال تو/ صد دو بیتی، صد غــزل ..و حتی یک بغل/ شعر های خوب نیمایی تمامش مال تو/ ضرب و آهنگ غزل هایم صدای پای توست/ این صدای پای رویایی تمامش مال تو/ وسعت آرام اقیانوس آرام دلـم/ ای پری خوب دریایی تمامش مال تو/ خوب یادم هست گفتی عشق_ یک بخش است/ بخش کردم،عشق یک بخشی تمامش مــال تو/ عشق من، عشق زمینی نیست باور کن عزیز/ عشقم این عشق اهورایی تمامش مال تــو/ باز هم بیت بد پایان شعــــرم مال من/ بیت های خوب بالایی تمامش مال تو....!!!/ "احمدرضا نصیری"

* رفتنت آغاز ویرانــی است، حرفش را نزن/ ابتدای یک پریشانی است، حرفش را نزن/ گفته بودی چشـــم بردارم من از چشمان تــو/ چشمهایم بی تو بارانی است ، حرفش را نزن/ آرزو کردی  کــــه دیگر بـر نگـردم  پیش تـو/ راه من، با این که طولانی است، حرفش را نزن/ عهد بستــی با نگاه خسته ای محرم شوی/ گر نگاه خسته ی ما نیست ، حرفش را نزن/ خورده ای سوگند روزی عهد خـــود را بشکنــی/ این شکستن نا مسلمانی است ، حرفش را نزن/ حرف رفتن می زنی وقتی که محتاج توام/ رفتنت آغاز ویرانــی است ، حرفش را نزن/ "فریبرز عرب عامری"

* نخواهی دید جز من، در کسی این سربه راهی را/ برای  بردن  دریـا  بیــاور  تنگ  ماهــی  را/  جدا کردی مسیر خویش را از من ولی دستی/ به هــم پیوند داده انتهـــای این دوراهــی را/ مرا می خواهــی اما در مقابل شرط هم داری/ دوباره زنده کردی دوره ی مشروطه خواهی را/ بـرای دیدنت فرقــی  ندارد راه  و  بـی راهه/ به مقصد می رسانم هر مسیر اشتباهی را/ به عشقت هرکسی شاعر شد از میدان به در کردم/ زمانی  " مولوی " و  این  اواخر  هم  " پناهی " را  !/ "سورنا جوکار"

* اصلا چرا دروغ،همین پیش پای تو/ گفتم که یک غزل بنویسم برای تو/ احساس می کنم که کمی پیرتر شدم/ احساس می کنم کـه شدم مبتلای تو/ برگرد و هر چقدر دلت خواست بد بگو/ دل می دهم دوباره به طعـم صدای تو/ از قـــول من بگــــو بـــه دلت نرم تر شود/ بی فایده ست این همه دوری، فدای تو/ دریــــای من! به ابر سپردم بیاورد/ یک آسمان بهانه ی باران برای تو/ ناقابل است، بیشتر از ایـن نداشتم/ رخصت بده نفس بکشم در هوای تو/"ناصر حامدی"

* تقصیر تو نیست/ هرچه هست زیر سر پاییز است/ که به نسیمی عقل را می رباید/ تا دل بی اگر و امایی تنگ تو شود/"کلوناریس"

* چه انتظار عظیمی نشسته در دل ما/ همیشه منتظریم و کسی نمی آید/ "حمید مصدق"

* عدالت یعنی همین/ تو دلم را بردی/ من خیالت را/" ژیلا افلاکی"

* تو در کنار خودت نیستی نمی دانی/ که در کنار تو بودن چه عالمی دارد/ "فرامرز عرب عامری"

* امید دارویی است که شفا نمی دهد اما درد را قابل تحمل می کند/" مارسل آشار"

* یک روز فردی در زندگی تان قدم خواهد گذاشت/ و خواهید فهمید چرا هرگز با هیچ شخص دیگری دوام نیاوردید/" پل سارتر"

* یک مرد معمولا برای به دست آوردن است/ که می گوید: دوستت دارم/ زن ها اما/ وقتی می گویند: دوستت دارم/ که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند.../"علیرضا آدینه"

* مادرم می گفت: عشق بزرگترین هدیه ی جهان به انسان است/ اما من فکر می کنم فراموشی بزرگترین هدیه ی جهان است/ زیرا که هیچ عشقی تا ابد نمی پاید/ باید قدرت فراموش کردن آن به انسان ها داده شود/"ناتالیا گینزربورگ"

* من هرگز نخواستم که از عشق، افسانه ای بیافرینم/ باور کن... من می خواستم که با دوست داشتن زندگی کنم/ کودکانه و ساده و روستایی.../ "نادر ابراهیمی"

* بس که دلتنگم اگر گریه کنم می گویند / قطره ای قصد نشان دادن دریا دارد/ عشق رازی ست که تنها به خدا باید گفت/ چه سخن ها که خدا با من تنها دارد/" فاضل نظری"

* پیرزنی شوم/ آلزایمر بگیرم/ زنگ بزنم/ انگار پسرم هستی/ بگویم چقدر دلم برایت تنگ است/ "سارا محمدی اردهالی"

* تمامِ خانه، پیچِ کوچه ها، طولِ خیابان را/ به یادت کوه ها و دشت ها را و بیابان را/ برایِ دیدنِ چشمت، دلم تنگ است و دنیا تنگ/ شبیهِ برّه ای کوچک که گُم کرده ست چوپان را/ خدا با دیدنِ چشمانِ اشک آلودِ من امروز/ برایِ حسِ همدردی فرستاده ست باران را/ نه آغوشی، نه حتی پاسخِ گرمِ سلامم...، آه/ چگونه حس نباید کرد سرمایِ زمستان را؟!/ تو وقتی می رسی که فرصتِ لب باز کردن نیست/ و در خود می کُشم من آرزوهایِ فراوان را/ نگاهم می کنی؛ چون کوه، سرسختم ولی چشمم/ گواهی می دهد آرامشِ ماقبلِ توفان را!/ من از آدابِ مهمانداری ات چیزی نمی دانم/ ولی در شهرِ من رسم است، می بوسند مهمان را/ میانِ بازوانت خلوتِ امنی فراهم کن/ برایم فاش کن آن عشقِ پنهان در گریبان را/ تو بینِ خواب هایم با پرستو کوچ خواهی کرد/ و من از صبح تا شب، یکّه و تنها کلاغان را...!!/ "فاطمه سلیمان پور"

* پاییز فصل دوستت دارم های پلاسیده نیست/ فصل عاشق شدن های ترک خورده/ ای که مشت رنگ ها پیش تو باز است و قلب سنگ ها!نامت از زبانم نمی افتد/ "سید ضیاء الدین شفیعی"

* منم و این صَنَم و عاشقی و باقی عمر/ "مولانا"

* بیگ محمد: هیچ وقت عاشق بوده ای ستار؟

ستار: عاشق زیاد دیده ام

بیگ محمد:راه و طریقش چطور است عشق؟

ستار: من که نرفته ام برادر

بیگ محمد: آن ها که رفته اند چی؟ آنها چه می گویند ؟

ستار:آنها که تا به آخر رفته اند برنگشته اند تا چیزی بگویند.../ "محمود دولت آبادی"

* وقتی انسان ها از تنهایی می نالند/ منظورشان این نیست که اطرافشان خلوت است/ بلکه منظورشان این است که هیچ کس نمی فهمد چه می گویند/ "آیزایا برلین"

* نزدیک توام مرا مبین دور/ پهلوی منی مباش مهجور/ "مولانا"